بتار

لغت نامه دهخدا

بتار. [ ب َت ْ تا ] ( ع ص ، اِ ) بران. باتر. شمشیر بران. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

بران شمشیر بران

دانشنامه عمومی

بتار (دهکده باستانی). بتار ( عربی: خربة الیهود، ت.   «Ruin of the Jews» ) یک شهر باستانی یهودیان در کوهستان جبال الخلیل بود. آخرین سنگر شورش بارکوخبا بود و توسط ارتش امپراتوری روم به رهبری هادریان در ۱۳۵ پس از میلاد نابود شد.