بامعنی

لغت نامه دهخدا

بامعنی. [ م َ نا / نی ] ( ص مرکب ) که معنی دارد. معنی دار. مقابل بی معنی. بامغز. مقابل مهمل. مقابل نااستوار و نادرست و در اصطلاح صوفیان و شاعران خوب و شایسته. غیرعامیانه. آنچه پیش پا افتاده نباشد. اصیل :
رضوانش گمان بردم چون این بشنیدم
از گفتن بامعنی وز لفظ چو شکر.ناصرخسرو.آنچه بامعنی است خود پیدا شود
و آنچه بی معنی است خود رسوا شود.مولوی.فلان آدمی بامعنی است ؛ مبانی عقلی و تربیتی و آداب دانی استواری دارد.

فرهنگ فارسی

دارای معنی معنی دار
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال انبیا فال انبیا فال درخت فال درخت فال نوستراداموس فال نوستراداموس