دو تا پشت

لغت نامه دهخدا

دوتاپشت. [ دُ پ ُ ] ( ص مرکب ) قد خمیده. پشت دوتاشده. که قامتی دوتو و خمیده دارد. دارای قد و بالای دوتاه و خمیده :
فلک هم دوتاپشت پیری است کاو را
عصا جز خط استوایی نیابی.خاقانی.نه بس شیرین شد این تلخ دوتاپشت
چه شیرین کز ترشرویی مرا کشت.نظامی.رجوع به دوتا شود.