تیره خاکدان

لغت نامه دهخدا

تیره خاکدان. [ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) کنایه از دنیای فانی است. ( آنندراج ). تیره خاک. دنی. ( ناظم الاطباء ) :
فلسی شمر ممالک این سبز بارگاه
صفری شمر فذلک این تیره خاکدان.خاقانی.رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.