دانشنامه اسلامی
در تفسیر حدوث گفته شده که شیء حادث یعنی شیء ای که در مرحله ای وجود نداشته -و به اصطلاح مسبوق به عدم است- بعد «بود» و وجود یافته است. برخلاف قدیم که مرحله پیشین نبوده که آن در آن مرحله وجودی نداشته باشد.
← حدوث زمانی
اما وجودی که در ذاتش واجب الوجود است و به غیر نیازمند نیست، مانند وجود خداوند متعال، بر آن «حدوث ذاتی» صدق نمی کند، بلکه آن یگانه وجود «قدیم ذاتی» است که ذاتش مقتضی وجود ازلی است.
← قدم زمانی
اصطلاح «سرمد» نیز برای بیان تقدم وجود الهی بر وجودهای مجرد استفاده می شود.
تقریر برهان حدوث
...
[ویکی شیعه] برهان حدوث یا به تعبیر دقیق تر، دلیل حدوث ، عنوانی عام برای ادله نظری متکلمان در بحث اثبات وجود خدا. محتوای اصلی این برهان، بر ویژگی حدوث عالم و موجودات آن بنا شده است. این ویژگی بیان کننده حالتی است که شیء، قبل از اینکه توسط علتش به وجود بیاید، نبوده و سپس به وجود آمده و بود شده است.
این استدلال توسط متکلمان ارائه شده و از سوی فلاسفه مورد ایراد و اشکال قرار گرفته است. این مسئله در ادله نقلی و روایات نیز بیان شده است.
«الحمدُلله الذی... الدالِ علی قِدمِه بحدوثِ خَلقِه و بحدوث خَلقِه علی وجوده» « سپاس خدایی را که با حدوث آفرینش، ازلی بودن خود را ثابت کرد و با پیدایش انواع پدیده ها، وجود خود را اثبات فرمود.»
