بین الحرمین
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
رجوع به کتب تاریخی، زندگینامه ها و حتی دانشنامه ها و اشعار قدیمی آیینی نشان می دهد که تا پیش از تخریب خانه های میان حرمین، نام بین الحرمین مرسوم نبوده است. تنها نامی که از بین الحرمین دیده می شود، بازار بین الحرمین تهران است که در زمان قاجار ساخته شده است و میان دو مسجد شاه و جامع تهران است. این اصطلاح پس از ساخت بین الحرمین در کربلا وارد ادبیات عاشورایی و آیینی شد.
پیش از ساخت بین الحرمین، حد فاصل حرمین محله ای مانند دیگر محلات کربلا بوده و بافتی قدیمی داشته است؛ کوچه پس کوچه های باریک و پیچ در پیچ و خانه ها و مغازه های مردم. سید محسن حکیم در این اندیشه بود که دو حرم را توسعه داده و به هم متصل کند؛ اما تملک خانه ها و مغازه ها هم هزینه هنگفتی داشت و هم رضایت مالکان سخت و دور از دسترس بود. همچنین در این میان، مدارس و مساجدی بود که این مسأله را دشوارتر می کرد.
[ویکی حج] بین الحرمین به مسیر میان مکه و مدینه گفته می شود.
بین الحرمین به منطقه میان حرمین مکی و مدنی و معمولاً مسیر میان مکه و مدینه گفته می شود و این منطقه ای بوده که پیامبر اسلام(ص) در دوران هجرت و نیز در عمرة القضاء و حجة الوداع این مسیر را پیموده اند و در برخی مکان ها نماز گزارده اند که بعدها به مسجد تبدیل شده است و در روایات فضائلی برای این منطقه ذکر کرده اند. در طول این مسیر که نسبتا هم طولانی است منزلگاه های فراوانی در کنار آب ها و آبادی ها ساخته شده است. تامین امنیت این مسیر به عهده حاکمان حجاز بوده که با ضعف حکومت ها ناامنی و دزدی و غارت کاروان ها بسیار بازتاب داشته است.
در دوره های حاضر، شیعیان، به ویژه ایرانیان، منطقه میان حرم مطهر پیامبر(ص) در مسجدالنبی و حرم امامان شیعه، در بقیع را بین الحرمین می نامند، همچنین به فاصله حرم امام حسین(ع) و حضرت عباس در کربلا بین الحرمین گفته می شود.
