خوب سیرت

لغت نامه دهخدا

خوب سیرت. [ رَ ] ( ص مرکب ) پاک نهاد. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
شه خوب صورت شه خوب سیرت
شه خوب منظر شه خوب مخبر.فرخی.دو کس چَه ْ کنند از پی خاص و عام
یکی خوب سیرت یکی زشت نام.سعدی ( بوستان ).