معنی حنانیا | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

حنانیا. [ ] ( اِخ ) ( بمعنی کسی که خداوند او را دوست داشت ) یکی از اشخاصی است که بواسطه موعظه حواریان به دین پاک مسیح گرویده ، در زمانی که هر چیز در میان مسیحیان بالاشتراک شد او رفته ملک خود را فروخته ، قدری از بهای آنرا مخفی داشته باقی را بحضور رسولان آورد. پطرس وی را فرمود: ای حنانیا آیا زمین را بهمین قیمت فروختی ؟ گفت : آری. لهذا پطرس دریافته وی را ملامت همی نمود که در حال افتاده بمرد. در ساعت سفیره زوجه اش که به خیانت شوی خود واقف بود، دررسیده سئوال پطرس را بمثل شوهر خود جواب داده او نیز فی الفور جان را بجان آفرین تسلیم نمود. || یکی از شاگردان اول که در دمشق سکونت میداشت. و او همان است که بنزد شاؤل فرستاده شده او را بینائی بخشید،چنانکه این حکایت مفصلاً در کتاب اعمال حواریان مذکور است. بعضی بر آنند که او یکی از آن هفتاد حواری بود و شهید گردید. || شخصی که در سال 48 م. رئیس کهنه بود و داستان او در قاموس کتاب مقدس بتفصیل آمده است. رجوع به قاموس کتاب مقدس شود.

دانشنامه آزاد فارسی

حَنانیا (Ananias)
نام اشخاصی در عهد جدید۱، ازجمله ۱. مرد ریاکاری که با همسرش سِفیره۲ به دروغ می گوید داروندارش را برای کلیسای مسیحی داده است. مرگ ناگهانی آن ها عِقاب الهی قلمداد می شود (اعمال ۱:۵ـ۱۱)؛ ۲. دمشقی نومسیحی ای که در راه دمشق پولس۳ را غسل تعمید داد (اعمال ۹ و ۱۲:۲۲)؛ ۳. کاهن رذلی که در محاکمات بولس در بیت المقدس (اورشلیم) و قیصریه۴ حاضر شد.
New TestamentSapphiraPaulCaesaree