لغت نامه دهخدا جنگ گر. [ ج َ گ َ ] ( ص مرکب ) جنگجو. دلاور. جنگی : چاچ ناحیتی است بزرگ و آبادان و مردمانی غازی پیشه و جنگ گر. ( حدود العالم ).
