بیکبارگی

لغت نامه دهخدا

بیکبارگی. [ ب ِ ی َ / ی ِ رَ / رِ ] ( ق مرکب ) یکباره. پاک.بالمرّة. بالکل. کلاً. ( یادداشت مؤلف ) :
تهمتن بدو گفت بی بارگی
بکشتن دهی تن بیکبارگی.فردوسی.ز خرگاه وز خیمه و بارگی
بسازید پیران بیکبارگی.فردوسی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم