لغت نامه دهخدا ببز. [ ب َب ْ ب ُ ] ( اِخ ) آبادیی بزرگ بر کنار نهر عیسی بن علی در پایین سندیه و بالای فارسیه که وقف بر ورثه وزیر رئیس الرؤساء بوده است. ( از معجم البلدان ).
