معنی غلام زحل

لغت نامه دهخدا

غلام زحل. [ غ ُ م ِ زُ ح َ ]( اِخ ) عبداﷲبن حسن بغدادی ، مکنی به ابوالقاسم و معروف به غلام زحل از منجمان و دانشمندان حساب فلکی و افاضل قرن چهارهم هجری قمری بود. او راست : کتاب «احکام النجوم »، «التسییرات و الشعاعات »، «الاختیارات »، «الجامع الکبیر» و «الاصول المجردة». وی به سال 376 هَ.ق. درگذشت. ( از اعلام زرکلی ج 2 ص 616 ). ابن الندیم علاوه بر کتب مذکور کتاب الانفصالات را نیز به وی نسبت داده است. رجوع به فهرست ابن الندیم چ 1 مصر ص 395 و تاریخ الحکماء قفطی ص 224 و تتمة صوان الحکمة ص 210 شود.

دانشنامه آزاد فارسی

غُلام زُحَل ( ـ ۳۷۶ق)
(لقبِ ابوالقاسم عبیدالله بن حَسَن بغدادی) منجم مسلمان ساکن بغداد و از نزدیکان ابوسلیمان منطقی. کتاب های شعاعات، احکام النجوم، التسییرات، و الاختیارات الجامع الکبیر و الاصول المجرده در زمرۀ آثار اوست. ابن ندیم در الفهرست، علاوه بر کتاب های یادشده، کتاب الانفصالات را نیز به او نسبت داده است.