دانشنامه اسلامی
بهر حال در اینکه مدفون این بقعه چه کسی می باشد، احتمالاتی داده شده که من جمله مرحوم ناصر الشریعه در کتاب(تاریخ قم)(2)نوشته است:"از قراریکه بعضی از ثقات روی قبر را دیده بودند و حالیه جایش گچ زده اند، نوشته بوده حارث بن زید بن علی بن الحسین(علیه السلام) ولی ایزمان معروف شده است بشاهزاده احمد از اولاد امام زین العابدین(علیه السلام) و اگر نام احمد صحیح باشد باحتمالی که بعضی داده اند محتمل است که احمد بن محمد بن علی بن عمر بن حسن افطس بن علی بن امام زین العابدین(علیه السلام) باشد".
اما در مورد احتمال اول مرحوم ناصر الشریعه باید گفت که در هیچ یک از کتب انساب و تاریخ برای زید الشهید فرزندی به نام حارث ثبت نشده و اگر هم ملقب بودن یکی از فرزندان زید الشهید را(یحیی، حسین، عیسی، محمد)(3)به حارث بدانیم، لازمه اش آن است که ذکری در کتب شده باشد وانگهی دلائلی متقن موجود است که مدفون در این بقعه شاهزاده ای از نسل عمر بن حسن افطس می باشد، زیرا همچنانکه مرحوم عباس فیض هم قائل شده در کتاب تاریخ قدیم قم(4)مسطور است که:
"دیگر از امامزادگانیکه از فرزندان عمر بن حسن افطس بقم آمدند جناب شاهزاده محمد بن علی بن عمر بن حسن افطس بن علی بن امام زین العابدین(علیه السلام) بود و از او در قم دو پسر بنام ابو الحسین احمد و ابو عبدالله حسین وجود آمدند و مادر آنها هم دختر حسن بن علی بن عمر بن امام زین العابدین(علیه السلام) بود.
و ابو الحسین احمد بن محمد در قم ماندگار شد و با وجه معاشی که داشت اکتفاء می نمود و دراینجا(قم) از وی ابوالقاسم علی ملقب به حارث بوجود آمده و از علی الحارث بن احمد هم دو پسر بنام ابوالفضل و ابو سهل بوجود آمدند.
و اما ابو عبدالله حسین بن محمد از قم به بغداد هجرت کرد و در آنجا سکونت گزید تا در سال 375 هـ .ق وفات نمود". و مرحوم عباس فیض در کتاب گنجینه آثار قم(5)به تأیید مطالب فوق می نویسد:"در این بقعه پدر و پسری از سادات سجادی مدفونند اما پدر بنام و نسب ابوالحسین احمد بن ابی الخیر محمد بن علی بن عمر بن حسن الافطس ابن علی الأصغر ابن امام زین العابدین(علیه السلام) و فرزند بنام ابوالقاسم علی ملقب به حارث میباشد.
و هرگاه شاهزاده علی الرضا مدفون در ساوه هم پسر ابوالحسین احمد باشد بنابراین باید گفت او را دو پسر به اسامی علی الرضا و علی الحارث بوده است. و قدر متیقن علی الحارث فرزند ابوالحسین احمد است که در جوار پدر خود مدفون می باشد و این امر متکی به لوح مزار قدیمی وی از آثار قرن هفتم است که همزمان با بناء بقعه ساخته و پرداخته شده است و بواسطه برخورداری از کمال نفاست به موزه ایران باستان در تهران انتقال داده شده است که با کاشیهای درب بهشت در معرض تماشا قرار دارند.
و بعید بنظر نمی رسد که فضل علی و سهل علی مدفونین در جبال قرب ساوه شاهزادگان فضل بن علی الحارث و سهل بن علی الحارث از نوه های ابوالحسین احمد باشد". پس بنابر اظهارات فوق دیگر جای تردید نیست که شاهزادگان علی بن احمد در این بقعه مدفون باشند کما اینکه صاحب کتاب انوار المشعشعین هم بر این عقیده بوده است.
