لغت نامه دهخدا
اسران. [ اُ رُ اِ ] ( اِخ ) شهری در بین النهرین بزمان سلوکیه و اشکانیه. این شهر ابتدا به انطاکیه کالی ره موسوم بود و عنوان نیم بربری را بدو داده بودند و بعدها اِدِس ( اورفا ) نامیده شد. ( ایران باستان ص 88، 2087، 2088، 2113، 2328 ). رجوع به اسرهه شود.
