دانشنامه آزاد فارسی
تویسِرکانیاز گویش های فارسی که بسیار متأثر از لُری است و مردم تویسرکان به آن سخن می گویند. از ویژگی های تویسرکانی مختصر کردن کلمات و جمله هاست. صامت ها اغلب از وسط کلمه حذف می شوند. صامت های تویسرکانی همانند فارسی است. مصوت های آن عبارت اند از: مصوت های مرکب /ay/ و /ey/. برخی از تغییر و تبدیلات آوایی: تبدیل /ab/ به /o/ در xo «خواب»، lo «لب». تبدیل /b/ به /v/ در vexeyr «بِخیر»، xever «خبر»؛ تبدیل /a/ به /e/ در men «مَن»، zevun. صفت مانند فارسی بعد از موصوف می آید، امّا بدون علامت کسره، مضاف و مضاف الیه هم مثل فارسی است یعنی مضاف الیه آخر می آید، کلمات و عبارات مختصر می شوند. نشانة مصدری -an است: rextan «ریختن»، jomidan «جنبیدن/تکان خوردن». برخی از واژه های تویسرکانی: venedik «شیشه/جام پنجره»، bayi «بدی»، xole «خرخاکی»، isil «استخر»، pet «بینی»، toje «سبد»، kapu «مرغ حق»، seqerq «کنه»، meyaz «زنبور»، dufe «دیزی»، qozon «لوس».
