بالادستی

لغت نامه دهخدا

بالادستی. [ دَ ] ( حامص مرکب ) عمل بالادست. برتری. غلبه. چیرگی. || ( ص نسبی ) که بجانب علیاست. که سوی علیا قرار دارد. مقابل پایین دستی. که فوق جای دارد.
بالادستی. [ دَ ] ( اِ مرکب ) تکالیف نهفته و پنهان. ( ناظم الاطباء ). ظاهراً تداول عامه است ، چه جای دیگر دیده نشد.