ابراهیم بن سعید

لغت نامه دهخدا

ابراهیم بن سعید. [ اِ م ِ ن ِ س َ ] ( اِخ ) ابواسحاق رفاعی. نحوی و ادیب. از کودکی کور بود و در جامع واسط بدرس عبدالغفار حصبی حاضر میشد. از واسط به بغداد رفت و نزد سیرافی نحوی معروف ، بتکمیل نحو پرداخت آنگاه بواسط برگشت و بتدریس مشغول شد و چندی بزبید بود. شهرت داشت که شیعی مذهب است و بدان جهت آزار بسیار میدید. او در سال 411 هَ.ق. درگذشت.، ابراهیم بن سعید جوهری. [ اِ م ِ ن ِ س َ دِ ج َ هََ ] ( اِخ ) از کبار و ائمه محدثین مائه سوم هجری. در بغداد تدریس میکرده است و در 247 هَ.ق. درگذشته. در حدیث او را تألیفاتی است.
ابراهیم بن سعید حبال. [ اِ م ِ ن ِ س َ دِ ح َب ْ با ] ( اِخ ) یکی از اکابر محدثین مصر است ودر نودویک سالگی به سال 482 هَ.ق. وفات کرده است.

فرهنگ فارسی

نحوی و ادیب که از کودکی کور بود
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال فرشتگان فال فرشتگان فال حافظ فال حافظ فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی