سهرورد
فرهنگ فارسی
یکی از دهستانهای بخش قیدار شهرستان زنجان و آن در قسمت مرکزی بخش در دره و دامنه های جنوبی کوه قیدار واقع است
دانشنامه عمومی
سُهرَوَرد دارای طبیعت بکر و پوشش گیاهی بی نظیر است و از نظر جغرافیایی از جنوب به شهر گرماب از غرب به شهر بیجار کردستان، و از شرق به شهر قیدار متصل می گردد. دین مردم سهرورد مسلمان و پیرو مذهب شیعه بوده و به زبان ترکی آذربایجانی سخن می گویند. سهرورد تا سال ۱۳۸۷ه. ش روستا بود و در این سال به شهر ارتقاء یافت.
محمد مهریار در خصوص نامگذاری سهرورد گفته است که:
" «سهرورد» مرکب از دو جزء است: سهر + ورد. جزء اول همان «سرخ» است که از صورت «سوخر» به صورت «سهر» تحول و تطور یافته است و در این شکی نیست. اما جزء دوم «ورد» در عربی از واژگان دخیل است و از پهلوی «ورت» گرفته شده و به معنای «گل» است و بنابراین واژهٔ سهرورد درست به معنای «سرخ گل» است که نام مناسب و زیبایی برای نام گذاری محل است و …"
تئودور نلدکه و بعداً یوزف مارکوارت، بر این باورند که سهرورد برگرفته از نام سهراب است و شکل پیشینی آن سهراب گرد یا شبیه به آن بوده است.
سهرورد پیشینه ای تاریخی داشته و زادگاه بزرگانی همچون شیخ شهاب الدین سهروردی است. ابن حوقل دربارهٔ این شهر می نویسد: «از جانب سلطان امیر یا عاملی جهت رسیدگی به اموال در آنجا نیست و فراخی معیشت و ارزانی و موقعیت خوب بر اهمیت آن افزوده و شهر پربرکت و حاصل خیز است و مردمانش اغلب کُرداند، و بیشتر سکنهٔ آن در سابق از خوارج بودند و سپس از آنجا رفته اند و گروهی نیز به سبب وطن پرستی، خفت و خواری را پذیرفته اند و شهری است استوار و دارای حصار»
این شهر تا سدهٔ هفتم هجری آباد بوده که در اثر حملهٔ مغول ها آسیب دیده است.
• شهاب الدین سهروردی، فیلسوف معروف ملقب به شیخ اشراق، شیخ مقتول و شیخ شهید ( ۵۴۹–۵۸۷ ق / ۱۱۵۴–۱۱۹۱ م )
• شهاب الدین عمر سهروردی از معروف ترین شیوخ تصوف ( ۵۴۲–۶۳۲ قمری )
• ابوالنجیب سهروردی از مشایخ صوفیه در قرن ششم هجری و از فقها و واعظان شافعی ( ۴۹۰–۵۶۳ )
• احمد سهروردی از خوشنویسان برجسته دوره ایلخانی، شاگرد یاقوت مستعصمی. ۶۴۵هجری قمری وفات احتمالاً ۷۴۱
از صنایع دستی سهرورد می توان به قالی، گلیم و جاجیم اشاره کرد.
