لغت نامه دهخدا
تونسی. [ ن ِ / ن ُ ] ( ع اِ ) پارچه کتانی. و از این جهت آن را تونسی نامند که در تونس بهترین نوع آن ساخته میشود. ( از دزی ج 1 ص 155 ).
تونسی. [ ن ِ / ن ُ ] ( اِخ ) ابوزید ولی الدین عبدالرحمن بن محمدبن.... رجوع به ابن خلدون شود.
تونسی. [ ن ِ / ن ُ ] ( اِخ ) ابراهیم بن الحسن بن یحیی المعافری. فقیه مالکی متوفی به سال 443 هَ. ق. او راست : تعلیقه ای برکتاب ابن الواز. ( از اسماء المؤلفین ج 1 ستون 8 ).
تونسی. [ ن ِ/ ن ُ ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن سعید المالکی. متوفی به سال 1199 هَ. ق. او راست : تشحین التذهیب لکتاب التهذیب ( شرح شمسیه ، در منطق ). زهرالکواکب لبواهر المواکب. ( حاشیه ای بر شرح الفیه اشمونی ). لوامع التدقیق فی التوحید. ( از اسماء المؤلفین ج 2 ستون 345 ).
تونسی. [ ن ِ / ن ُ ] ( اِخ ) خیرالدین پاشا. وزیر و مورخ. وی در تونس به مقام های بزرگ و سپس به وزارت و از جانب سلطان عبدالحمید عثمانی در آستانه صدارت عظمی ( 1295 هَ. ق. ) رسید و در اصلاح امور کوشش کرد. آنگاه به عضویت مجلس اعیان منصوب گردید و تا پایان عمر در این شغل باقی بود. او راست : اقوام المسالک فی معرفة احوال الممالک. ( از اعلام زرکلی ج 1 ص 302 ). رجوع به اسماء المؤلفین ج 1 ستون 358 شود.
تونسی.[ ن ِ / ن ُ ] ( اِخ ) علی پاشای اول از امراء تونس. وی از ادبا بود و به سال 1169 هَ. ق. درگذشت. او راست :شرح التسهیل. ( از اسماء المؤلفین ج 1 ستون 767 ).
تونسی. [ن ِ / ن ُ ] ( اِخ ) علی پاشای دوم امیر تونس است که به سال 1320 هَ. ق. درگذشت. او راست : منهاج التعریف فی اصول التکلیف. ( از اسماءالمؤلفین ج 1 ستون 778 ).
تونسی. [ ن ِ / ن ُ ] ( اِخ ) عمربن عبدالرحمن بن ابی القاسم بن محمدبن زکریا. او راست : اخلاص النصایح فی تخطیطالصفائح.....که در شعبان 851 هَ. ق. این کتاب را بپایان رسانید. ( از اسماءالمؤلفین ج 1 ستون 793 ).
تونسی. [ ن ِ / ن ُ ] ( اِخ ) محمدبن عمربن سلیمان ( 1204-1274 هَ. ق. ). وی درتونس متولد شده و به سودان و مصر رفت و چون در مفردات لغت و اصطلاحات عالم بود، در مدرسه ابی زعبل به تصحیح کتابها پرداخت و کتابهای فراوانی در این دوره در رشته شیمی و طب و گیاه شناسی ترجمه کرد و لغات این کتب و اصطلاحات آنها را به الفاظ صحیح نوشت و معنی کرد و در قاهره درگذشت. او راست : الشذور الذهبیة فی الالفاظ الطبیة. تشحیذ الاذهان بسیرةبلاد العرب و السودان. ( از اعلام زرکلی ج 3 ص 961 ).
