شاه لطیف بری

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] شاه لطیف برّی، نام اصلی وی عبداللطیف است و با القاب شاه لطیف، برّی پادشاه و برّی سلطان و امام برّی نیز خوانده می شود. او فرزند سید محمود بود، و نسبش را با ۲۵ واسطه به امام کاظم علیه السلام می رسانند.
در ۱۰۲۶ در روزگار جهانگیر پادشاه در روستای چَوری کَرسال در ناحیه جهلم زاده شد.
اقامت در باغان و سلوک وی
چون پدر وی سرزمین اجدادی خود را ترک گفت و در باغان، روستایی از توابع اسلام آباد، اقامت گزید، شاه لطیف را به گله بانی واداشتند. اما وی رو به عالم سلوک آورد و دوازده سال به ریاضت پرداخت و با عارفی که سلسله طریقتی وی به عبدالقادر گیلانی می پیوست و به قولی شیخ جمال الله حیات المیر نام داشت بیعت کرد. در باغان اقامت گزید و آن جا را نورپور نام نهاد.

وجه تسمیه به برّی
به دلیل سیاحت طولانی در بیابان ها و دشت ها به برّی ملقب گشت. این وجه تسمیه در دو بیت شعر فارسی آمده است: به ویرانه شب و روز در بندگی/ به سر کرد در بندگی زندگی // چو گردید بر کوه و هامون و دشت/ به عالم وز آن برّی مشهور گشت.
برّی از مشایخ سهروردیه
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال مارگاریتا فال مارگاریتا فال میلادی فال میلادی فال چای فال چای فال ورق فال ورق