دانشنامه آزاد فارسی
تهرانی، جلال الدّین
اختر شناس، مصحح، مترجم و دولتمرد ایرانی. در خانواده ای روحانی زاده شد. در علوم معقول و منقول و فقه اجتهاد داشت و دانشنامۀ دکتری ریاضیات و فیزیک را از دانشگاه بروکسل گرفت. در کابینۀ قوام السلطنه وزیر مشاور بود (۱۳۲۶ش). در کابینه های محمدساعد مراغه ای و منصور الملک، وزیرِ پست و تلگراف شد. در دولت مصدق استاندار خراسان و چند سالی سناتور و آخرین سمت او رئیس شورای سلطنتی بود. در پاریس استعفای خود را از این مقام به امام خمینی (ره) تسلیم کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ۱۳۵۷ش به ایران بازنگشت و به جنوب فرانسه رفت و به نوشتن تاریخ نجوم در مشرق زمین پرداخت. عضو آکادمی بین المللی تاریخ علوم ستاره شناسی، ستاره شناس رصدخانۀ سلطنتی بلژیک، استاد دانشگاه بروکسل، عضو مؤسس و دایمی انجمن ستاره شناسی فرانسه و عضو انجمن دولتی تاریخ علوم بلژیک بود. از آثارش: گاهنامه در ۹ جلد، که سالی ۱ جلد منتشر می شد؛ اصفهان نصف جهان؛ تصحیح فارسنامه (ابن بلخی) (۱۳۱۳ش)؛ تصحیح کتاب های لُبُّ التَّواریخ یحیی بن عبداللطیف قزوینی (تهران، ۱۳۱۴ش)؛ الارشاد فی شرح حال صاحب بن عباد؛ ترجمۀ محاسن اصفهان.
