دانشنامه اسلامی
استعاره ای را که مستعارمنه آن، حسی، و مستعار و مستعارله ، عقلی باشد «استعاره محسوس به معقول» گویند؛ مانند:۱. (... مستهم الباساء والضراء...) . در این آیه مستعارمنه (مس) یک امر حسی و مستعارله «تحمل شدت»، و جامع (مستعار) « ممسوس » است که این دو عقلی اند.۲. (... فهو علی نور من ربه...) . مستعارمنه در این جا «روشنی» است که می توان حس کرد؛ ولی مستعارله یعنی « هدایت » و جامع آن (باز هم «هدایت» است) هر دو عقلی اند.
