دانشنامه اسلامی
خوف از خدا از مراتب رفیع و استوار است. خوف از خدا برترین فضایل نفسانی و اشرف اوصاف نیک است؛ زیرا فضیلت هر صفتی به قدر اعانت کردن آن بر سعادت انسان است و هیچ سعادتی بالاتر از ملاقات پروردگار و رسیدن به مرتبه قرب او نیست و آن حاصل نمی شود مگر به تحصیل معرفت و انس با خدا و آن موقوف است به معرفت او و معرفت و محبت هم نمی رسد مگر به فکر و ذکر او و مواظبت بر فکر و ذکر نیز محقق نمی شود مگر به ترک دوستی دنیا و لذت ها و شهوات آن. و هیچ چیز مانند خوف، قلع و قمع لذات و شهوات دنیا را نمی کند و از این جهت است که آیات و اخبار در فضیلت این صفت متواتر است
اهل خوف در قرآن
خدای تعالی برای اهل خوف، علم، هدایت، رضوان و رحمت را که مجمع مقامات اهل بهشت است جمع نموده، فرمود: «انما یخشی الله من عباده العلماء» و فرمود: «هدی ورحمة للذین هم لربهم یرهبون»؛ یعنی هدایت و رحمت از برای کسانی است که ایشان از پروردگار خود ترسانند. و نیز فرموده است: «رضی الله عنهم ورضوا عنه ذلک لمن خشی ربه»؛ یعنی خدا از ایشان راضی و خشنود است و ایشان از خدا راضی و خشنودند و این مرتبه برای کسی است که از خدا بترسد و از آیات استفاده می شود که خوف از خدا از لوازم ایمان است و کسی که نمی ترسد از ایمان بی نشان است؛ چنان که فرمود: «انما المؤمنون الذین اذا ذکر الله وجلت قلوبهم».
