دانشنامه اسلامی
عادت به معنای نخست، طبیعتی ثانوی برای دارنده آن است که خُلق و خو نامیده می شود؛ از این رو، رفتاری که انسان بدان عادت کرده است گاهی بدون قصد و اراده خاصی از او بروز می یابد؛ هر چند قصد ارتکازی و ناخودآگاه وجود دارد؛ چنانکه صدور رفتار خلاف عادت از صاحب عادت نیازمند تعمّد و قصد خاص و التفات تفصیلی است، مگر آنکه صدور آن از وی از روی سهو یا فراموشی باشد.
کاربرد فقهی
در ذیل به نمونه هایی از احکام مرتبط با عادت که در باب های صلات ، صوم ، حج ، تجارت ، صید و ذباحه ، اطعمه و اشربه ، قضاء ، قصاص و دیات آمده اشاره می کنیم.صلات:مستحب است والدین، کودک ممیز را به نماز خواندن و سایر عبادات و نیز اخلاق و رفتار پسندیده عادت دهند.
← در صوم
۱. ↑ توضیح المسائل مراجع، ج۱، ص۷۵۷، مسأله۱۳۸۹.۲. ↑ صراط النجاة (شیخ انصاری)، ص۱۸۵.۳. ↑ توضیح المسائل مراجع، ج۱، ص۸۹۹، مسأله۱۵۹۵.۴. ↑ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۸۸.
...
