دانشنامه اسلامی
بنی لحیان فرزندان لحیان بن هذیل بن مدرکة بن الیاس بودند. نسب آن ها در مدرکه ، جد پانزدهم پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم به هم می رسد. بنی طابخه و بنی دابغه از مهم ترین زیر شاخه های بنی لحیان به شمار می روند.
زیستگاه بنی لحیان
بنی لحیان قومی صحرانشین نزدیک مکه بودند و در مناطقی چون رخمه، هزوم، البان از وادی ها ی شمال حجاز و به ویژه دره غران در ۸۷ کیلومتری شمال مکه می زیستند. از سکونت آن ها میان مکه و مر الظهران در ۲۲ کیلومتری مکه نیز یاد شده است.
بنی لحیان در دوران جاهلی
در منابع از نبرد حشاش/ خشاش در مکانی به همین نام در سرزمین بنی لحیان میان آن ها و قبیله بنی خزاعه نام برده شده است. آنان در روزگار جاهلیت، بت سواع را که به شکل زنی بود و در جایی مشهور به «رهاط» یا وادی غران قرار داشت، در آیه ۲۳ نوح/۷۱ از این بت نام برده شده است. افراد قبیله بنی لحیان بر پایه رسم عرب، هنگام رفتن به زیارت کعبه و حج گزاری، نخست نزد بت خود محرم می شدند و پس از نیایش، تا ورود به مکه تلبیه می گفتند: «لبیک عن هذیل قد ادلجوا بلیل فی ابل و خیل: لبیک از جانب هذیل که با شتر و اسب شب پیمایی کرده اند.» برخی تلبیه آن ها را چنین آورده اند: «لبیک، اللهم لبیک. لبیک، ابنا الیک. ان سواع طلبن الیک.» در رمضان سال هشتم ق. عمرو بن عاص به دستور پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم مامور نابودی بت سواع شد.
بنی لحیان در دوران نبوی
...
[ویکی حج] بنی لحیان تیره ای از قبیله هُذیل بن مُدرکَه، که نسب آنها در مدرکه، جد پانزدهم پیامبر(ص) به هم می رسد.
بنی لحیان قومی صحرانشین بوده که در نزدیکی مکه و شمال حجاز ساکن بودند. آنان در دوران جاهلیت بت سواع را می پرستیدند و برپایه رسم عرب، هنگام رفتن به زیارت کعبه و حج گزاری، نخست نزد بت خود مُحرم می شدند و پس از نیایش، تا ورود به مکه تلبیه می گفتند.
لحیانیان بعد از نبرد احد با تظاهر به اسلام نزد پیامبر رفته، و از حضرت درخواست کردند گروهی از مسلمانان را برای آموزش قرآن و احکام اسلامی به قبیله آن ها بفرستد. اما آنان فرستادگان پیامبر را در منطقه ای به نام رجیع به شهادت رساندند و پیامبر برای تنبیه آنان غزوه بنی لحیان را ترتیب داد و با 200 نفر به سمت آنان رفتند.
