لغت نامه دهخدا
علی همدانی. [ ع َ ی ِ هََم َ ] ( اِخ ) ابن ابی بکربن خلیفه همدانی حسینی یمانی شافعی. مشهور به ابن ازرق و ملقب به موفق الدین و نورالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی ازرق شود.
علی همدانی. [ ع َ ی ِهََ م َ ] ( اِخ ) ابن ابی طالب بن عبدالمطلب حسینی همدانی نجفی. وی فقیه و اصولی بود و در حدود سال 1320 هَ. ق. درگذشت. او راست : 1- اصول الفقه. 2- تذکرةالنفس فی الاخلاق. 3- کتاب الحساب. ( از معجم المؤلفین ).
علی همدانی. [ ع َ ی ِ هََ م َ ] ( اِخ ) ابن حسن بن محمد همدانی مسعودی. مشهور به ابن شهاب. رجوع به علی مسعودی شود.
علی همدانی. [ ع َ ی ِ هََ م َ ] ( اِخ ) ابن حسن همدانی. مشهور به ابن فاکهی و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی فاکهی شود.
علی همدانی. [ ع َ ی ِ هََ م َ ] ( اِخ ) ابن حسین بن احمدبن حسن بن قاسم بن حسن بن علی همدانی. مشهور به فلکی و مکنی به ابوالفضل. رجوع به علی فلکی شود.
علی همدانی. [ ع َ ی ِ هََ م َ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲبن حسن بن جهضم همدانی مکی. مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن جهضم. صوفی و عهده دار مشیخه صوفیه در حرم بود. و در سال 414 هَ. ق.درگذشت. او راست : بهجةالاسرار در تصوف. ( از معجم المؤلفین ). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : سیرالنبلاء ذهبی ج 11 ص 61. عیون التواریخ ابن شاکر ج 13 ص 62. الوافی صفدی ج 12 ص 92. البدایه ابن کثیر ج 12 ص 16. تذکرة الحفاظ ذهبی ج 3 ص 244. شذرات الذهب ابن عماد ج 3 ص 200. لسان المیزان ابن حجر ج 4 ص 238.
علی همدانی. [ ع َ ی ِ هََ م َ ]( اِخ ) ابن عمربن محمدبن مشرف بن احمد همدانی. مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن اضحی. وی از بزرگان و قضات اندلس بود و در سال 492 هَ. ق. در المریة متولد شد و دو بار عهده دار امر قضای آنجا گشت. سپس در غرناطة مسکن گزید و به مخالفت با «ملثمان » ( نقاب پوشان ) قیام کرد و در سال 539 هَ. ق. درگذشت. وی ادیب و شاعرنیز بود. ( از الاعلام زرکلی از الحلةالسیراء ص 207 ).
علی همدانی. [ ع َ ی ِ هََ م َ ] ( اِخ ) ابن محمدبن عبدالصمدبن عبدالاحدبن عبدالغالب مصری سخاوی. ملقب به علم الدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علم الدین سخاوی شود.
