سنگ بالین

لغت نامه دهخدا

سنگ بالین. [ س َگ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سنگ بالش :
ز شیرین سرگذشتی گشته سنگین خواب شیرینم
بکوه بیستون صد بار دارد سنگ بالینم.محسن تأثیر ( از آنندراج ).