تایبادی

لغت نامه دهخدا

تایبادی. ( ص نسبی ) منسوب است به تایباد. رجوع به تایباد و تایب آبادی و ماده بعد شود.
تایبادی. ( اِخ ) تایب آبادی ، زین الدین ابوبکر تایبادی. در علوم ظاهری شاگرد نظام الدین هروی بود و از شیخ الاسلام احمد النامقی تربیت روحانی یافت و ملازمت تربت مقدسه وی داشت وبابامحمود طوسی را در طوس ملاقات کرد و با وی مکاتبت داشت. عمادالدین زوزنی در تاریخ وفات او گفته است :
سنه احدی و تسعین بود تاریخ
گذشته هفتصد از سلخ محرم
شده نصف النهار از پنجشنبه
که روح پاک مولانای اعظم
سوی خلد برین رفت و ملائک
همه گفتند از جان خیر مقدم.
رجوع به نفحات الانس جامی چ کتابفروشی سعدی صص 498-500 و رجوع به تاریخ عصر حافظ ص 401 و مجمل فصیح خوافی در حوادث 782 و791 و تذکره دولتشاه و حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 316،430، 543 و شدالازار چ قزوینی و اقبال صص 119-120 حاشیه 4 و ظفرنامه شرف الدین علی یزدی ج 1 ص 312 و حافظشیرین سخن تألیف دکتر معین ج 1 صص 188-191 شود.

فرهنگ فارسی

ابوبکر زینالدین دانشمند و عارف معروف ( ف .۷۹۱ ه. ق ) وی شاگرد نظام الدین هروی است.وی از روحانیت شیخ الاسلام احمد جامی تربیت معنوی یافته و بعضی او را مرید ابوطاهر خوارزمی نوشتهاند . گویند وی در سفر بمکه چند روزی در شیراز اقامت گزید وخواجه حافظ را از غوغای طاعنان رهایی بخشید.
تایب آبادی زین الدین ابوبکر تایبادی .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تایبادی، زین الدین ابوبکر، عارف ایرانی قرن هشتم می باشد.
از تاریخ ولادت و زادگاه و نیز از وقایع زندگی او اطلاع زیادی در دست نیست.
جد
شوشتری او را همنام جدش، زین الدین علی، دانسته است.
کنیه
کنیه ابوبکر را، که سایر منابع به او نسبت داده اند، نپذیرفته ولی کنیه دیگری نیز برای وی ذکر نکرده است.
مذهب
...