بی نظیری

لغت نامه دهخدا

بی نظیری. [ ن َ ] ( حامص مرکب ) بی همتایی. بی مثل و مانندی :
شعرم بزر نوشتند آنجا خواص مکه
بر بی نظیری من کردند حاج محضر.خاقانی.|| ندرت.

بی همتایی ٠ بی مثل و مانندی