بوسه چین

لغت نامه دهخدا

بوسه چین. [ س َ / س ِ ]( نف مرکب ) برگزیننده بوسه. ( ناظم الاطباء ). برگزیننده بوسه. بوسه گیر. ( فرهنگ فارسی معین ) :
دلهای خون آلود بین بر خاک راهت بوسه چین
من خاک آن را هم همین بوسی تمنا داشته.خاقانی.از هم عنانیش نفس برق سوخته است
پایی که بوسه چین ز رکابش شوم کجاست.صائب ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) برگزینند. بوسه بوسه گیر .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم