گل سرشور

لغت نامه دهخدا

گل سرشور. [ گ ِل ِ س َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گلی که با آن سر شویند، لهجه است عامیانه برخلاف کلی قیاس. گلی که سر رابا آن شستشو دهند. معادن آن در سمنان ، سیستان ، بلوچستان و گیلان است. رجوع به گل سرشو و گل سرشوی شود.

فرهنگ فارسی

گلی که با آن سر شویند

دانشنامه آزاد فارسی

گِلِ سَرشور
گلی که زنان و بعضی از جوانان در قدیم موی را با آن می شستند و آن را گل جعدسا نیز گویند. معادن آن در سمنان، سیستان، بلوچستان، و گیلان است. گل حمام و گل خوشبوی نیز نامیده می شود. طین فارسی نیز گل معروفی است که از دو فرسخی میانۀ شمال و جنوب اردکان از گریوه کوه می آوردند و استفاده ای مشابه داشته است.