لغت نامه دهخدا
- از سرو چنبر کردن ؛ کنایه است از خماندن و منحنی ساختن قد راست :
ز سرو دلارای چنبر کند
سمن برگ را رنگ عنبرکند.فردوسی. || گرد کردن چون حلقه چیزی را. بشکل حلقه و کمان چنبری ساختن. حلقه کردن :
در گردن جهان فریبنده
کرده دو دست و بازوی خود چنبر.ناصرخسرو.ای عدوّ آل پیغمبر، مکن کز جهل خویش
کوه آتش را به گردن در همی چنبر کنی.ناصرخسرو. || خم کردن. دوتا کردن. خماندن :
ترا ره نمایم که چنبر که راکن
به سجده مر این قامت عرعری را.ناصرخسرو.- چنبر کردن سرو کسی را ؛ خماندن قد راست او را :
بگویشان که جهان سرو من چو چنبرکرد
به مکر خویش ، خود اینست کار کیهان را.ناصرخسرو.رجوع به چنبر شود.
- چنبر کردن چرخ کسی را ؛ کنایه از ابرام بی حد کردن و سخت اصرار ورزیدن کسی را در انجام کاری و حصول مقصودی. روا ساختن حاجتی را از کسی به اصرار و پررویی خواستن.
