ناخوش داشتن

لغت نامه دهخدا

ناخوش داشتن. [ خوَش ْ / خُش ْ ت َ ] ( مص مرکب ) نپسندیدن. پسند نکردن. خوش نداشتن. ناپسند شمردن. کراهت داشتن. استنکار. تسخط. تطهم. || تنغیص. ناگوار کردن. تباه کردن. مکدر کردن :
پیوسته غمت مرا مشوش دارد
عیش خوش من عشق تو ناخوش دارد.علیشاه بن سلطان تکش.