( مشک دانة ) مشک دانة. [ م ُ / م ِ ن َ ] ( معرب ، اِ مرکب ) مشکدان و آوندی که در آن مشک نهند: کان لعلی بن الحسین ( ع ) مشکدانة من رصاص معلقة فیها مسک فاذا اراد ان یخرج و لبس ثیابه تناولها و اخرج منها فمسح به. ( یادداشت مؤلف ).، مشکدانه. [ م ُ / م ِ ن َ /ن ِ ] ( اِ مرکب ) دانه ای خوشبو که سوراخ کرده زنان درهار یعنی گردن بند کشند. ( از آنندراج ) ( از انجمن آرا ) ( از جهانگیری ). دانه ای باشد خوشبوی که آن را سوراخ کنند و برشته کشند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). دانه های خطمی معطر که سیاه رنگ و به اندازه عدسی است و بسیار خوشبو میباشد. ( فرهنگ فارسی معین ). حبةالمسک. ( یادداشت مؤلف ) : آن خال چو مشکدانه چونست آن چشمک آهوانه چونست.نظامی. مشکدانه. [ م ُ / م ِ ن َ / ن ِ ] ( اِخ ) نوایی است از موسیقی تصنیف باربد.( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( جهانگیری ). نام لحن بیست ودوم از سی لحن باربد. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). نام لحنی از لحن باربد. ( فرهنگ رشیدی ). بعضی فرهنگها آن را لحن بیست و دوم از سی لحن باربد دانسته ولی به ترتیبی که نظامی در خسرو و شیرین آورده ، لحن دهم از سی و یک لحن باربد می شود. ( فرهنگ فارسی معین ) : چو برگفتی نوای مشکدانه ختن گشتی ز بوی مشک خانه.نظامی.
فرهنگ معین
( ~. نِ ) (اِ. ) بیست دومین و به روایتی دهمین لحن از سی لحن باربد.
فرهنگ عمید
۱. (زیست شناسی ) دانه ای ریز و تیره رنگ با مغزی چرب و بی طعم که مصرف دارویی دارد. ۲. (موسیقی ) [قدیمی] از الحان سی گانۀ باربد: چو برگفتی نوای مشک دانه / ختن گشتی ز بوی مشک خانه (نظامی۱۴: ۱۸۰ ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - دانه های خطمی معطر که سیاه رنگ و بانداز. عدسی است و بسیار خوشبو میباشد مشک نافه . توضیح از دانه های این گونه خطمی در عطر سازی استفاده میکنند . بعضی فرهنگها آنرا لحن بیست و دوم از سی لحن باربد دانسته اند ولی به ترتیبی که نظامی در خسرو و شیرین آورده لحن دهم از سی و یک لحن باربد میشود . چو بر گفتی نوای مشکدانه ختن گشتی زبوی مشک خانه ( نظامی )
فرهنگ اسم ها
اسم: مشک دانه (دختر) (فارسی، سانسکریت) معنی: مشک ( سنسنکریت ) + دانه ( فارسی ) دانه خوشبویی که آن را سوراخ می کنند و به رشته می کشند، نام یکی از الحان باربد
