مدیح گو

لغت نامه دهخدا

مدیح گو. [ م َ] ( نف مرکب ) مداح. مدیح گوی. رجوع به مدیح گوی شود.

فرهنگ فارسی

مداح
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال اوراکل فال اوراکل فال تاروت فال تاروت فال سنجش فال سنجش فال ارمنی فال ارمنی