مدیح گو

لغت نامه دهخدا

مدیح گو. [ م َ] ( نف مرکب ) مداح. مدیح گوی. رجوع به مدیح گوی شود.

فرهنگ فارسی

مداح
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم