دانشنامه اسلامی
صاحب کتاب «لباب الألقاب» تألیف آخوند ملا حبیب الله شریف کاشانی (متوفی 1340ق) در باره یکی از اجداد ایشان؛ یعنی حضرت آیت الله محمدعلی مجتهد کاشانی می نویسد: «او فرزند حاج محمدباقر کاشانی است و آیت الله حاج محمدعلی مجتهد کاشانی، عالمی فاضل و مدرسی بزرگوار در علوم شرعی و عقلی بود، به حدی که فضل و علم و زهدش بر دیگران مسلم و آشکار بود و آن مرحوم فرزندی داشت به نام حاج ملا ابوالقاسم که او هم حکیم و منجمی زبردست بود و من آن فرزند را دیده بودم و او در تهران فوت کرد و مرحوم آیت الله حاج محمدعلی از شاگردان فقیه عالی قدر حضرت آیت الله سید محمدتقی کاشانی بود و او از شاگردان عالم ربانی و معلم اخلاق حاج ملا احمد نراقی است و ملا احمد نراقی استاد شیخ مرتضی انصاری بود و وقتی که ملا احمد نراقی از رحلت آیت الله سید محمدتقی کاشانی باخبر شدند، از شدت حزن و اندوه و با صدای رسا و بلند شدیدا گریه کردند و از فقدان آن عالم بزرگوار تأسف خوردند.»
آیت الله مجتهدی در سال 1362ق و در سن 19 سالگی به کسوت روحانیت درآمد و قبل از آن در بازار تهران مشغول به کار بود و پدر ایشان؛ یعنی مرحوم محمدباقر، راضی نبود که فرزندش طلبه شود، ولی بر اثر عشق و علاقه زیادی که جناب استاد به علم و دانش داشت، به سوی طلبگی روی آورد.
با توجه به مخالفت پدر، سال ها با عسرت و سختی زیادی، در لباس روحانیت به تحصیل علم پرداخت و بعد از سال ها نه تنها پدر راضی شد، بلکه به وجود چنین فرزندی، در نزد خویشان و نزدیکان و در اجتماع افتخار می کرد.
وی پنج سال بعد؛ یعنی در سال 1367ق، دروس رسائل و مکاسب را نزد آیات و حجج اسلام آقایان فاضل (پدر حضرت آیت الله فاضل لنکرانی) و سید حسین قاضی و آقا شیخ قاسم نحوی امتحان داد و با موفقیت به اتمام رساند. بعد از قریب دو سال، در سن 26 سالگی و در سال 1369ق، امتحان کفایه و قسمتی از درس خارج را با موفقیت گذراند.
آیت الله مجتهدی در ضمن تحصیل، به تدریس کتب حوزوی هم می پرداخت و وقتی که از قم به تهران آمد، شب ها در مسجد امین الدوله - که مرحوم حاج شیخ محمدحسین زاهد در آنجا مشغول به تدریس و اقامه نماز بود - صبح و عصر به امر تدریس اشتغال داشت و چون مرحوم حاج شیخ محمدحسین زاهد در اواخر عمر و با وجود کهولت سن، به سختی مشغول تعلیم و تربیت طلاب بود، لذا از آیت الله مجتهدی تقاضا کرد که علاوه بر تدریس، شب ها هم منبر برود و آیت الله مجتهدی در طول دو سال، شش جزء از اول قرآن را با استفاده از تفسیر برهان که مبنای تفسیری ایشان بود، تفسیر می کرد.
