عیب تراش

لغت نامه دهخدا

عیب تراش. [ ع َ / ع ِ ت َ ] ( نف مرکب ) عیب تراشنده. عیب جوینده. عیب نهنده بر دیگران :
چه بلا عیب تراشم ، که حسد کم بادا
مشنو عیب زر ده دهی از سیم دغل.عرفی ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

عیب تراشنده عیب جوینده عیب نهنده بر دیگران
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال زندگی فال زندگی فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال لنورماند فال لنورماند فال تک نیت فال تک نیت