دانشنامه اسلامی
سیّدعبدالرحیم موسیقی دان اصفهانی فرزند سیّدعباس، از هنرمندان قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است. در سال ۱۲۳۲ش در محلّه کوشک اصفهان متولّد شد و از ابتدای جوانی به خاطر داشتن صدای خوش به شغل روضه خوانی پرداخت و ردیف دستگاه های موسیقی را از ابراهیم آقاباشی آموخت. او مردی وارسته و درویش مسلک بود و از راه تعلیم موسیقی و تار امرار معاش می کرد. بسیاری از هنرمندان اصفهان همچون تاج اصفهانی، سلیمان کلانتری، ادیب خوانساری، حبیب شاطرحاجی، حسین شهنازی و ملاّ حسین یزدی، حسین ادیب تخت فولادی، قاضی عسکر و آزاد شهشهانی فنون و اصطلاحات موسیقی را از او آموختند. حسین غضنفری و حسین طاهرزاده نیز غیرمستقیم از تعلیمات او بهره گرفته اند. آواز او در ملاحت و رسائی و گیرائی از مواهب آسمانی شمرده می شد. محفوظات بسیار داشت و اشعار مناسب دستگاه ها و گوشه ها را به مقدار فراوان در حفظ داشت و در مناسب خوانی کم نظیر بود.
وفات
اواخر عمر او به فقر وفاقه گذشته تا اینکه در جمعه ۲۲ شوال ۱۳۵۴ق (مطابق ۲۶ دی ۱۳۱۴ش) وفات یافته و در قبرستان بزرگ جنب مصلی (در تخت فولاد اصفهان) مدفون شد.
همایی، جلال الدین، تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان)، ص۲۵۰.
۱. ↑ همایی، جلال الدین، تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان)، ص۲۵۰.۲. ↑ موسیو لومر فرانسوی، نام نامه موسیقی ایران، ج۳، ص۲۸۹.۳. ↑ تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی.۴. ↑ سپنتا، ساسان، چشم انداز موسیقی ایران، (ویرایش دوم)، ص۱۳۱-۱۳۲.۵. ↑ پدیدآورنده مجموعه فرهنگی و مذهبی تخت فولاد، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج۱، ص۱۹۴-۱۹۵.
منبع
...
