دانشنامه اسلامی
این رساله به همراه سیزده رساله دیگر در مجموعه ای به نام چهارده رساله توسط محمدباقرسبزواری گردآوری گردیده است.
این رساله از یک مقدّمه و دوازده مسأله تشکیل یافته است در مقدّمه گفته مى شود که فلاحت به معناى برزگرى و درخت نشاندن است و ریشۀ آن از شکافتن زمین است لذا عرب به لب زیرین شکافته افلح گوید در فایدۀ این علم گفته مى شود که اصل همۀ صفت هاست و از پرمنفعت ترین علوم بشمار مى آید و حضرت آدم(ع) اوّلین کسى بود که در روى زمین کشاورزى نمود و بعد از ایشان انبیاء و اولیاى زیادى به کار کشاورزى پرداختند
در مسالۀ اوّل علامات زمینهاى خوب و بد را بیان مى کند اگر زمینى خاکش سیاه و گلش سرخ باشد آن زمین براى کشاورزى و درختکارى خوب است چون هم بارانهاى زیادى را در خود ذخیره مى کند و هم به آب اندکى قناعت مى ورزد امّا زمینى که گل آن سفید و شوره اى باشد اصلا فایده اى نمى بخشد.
در مساله دوّم به زمان درو کردن گندم و جو اشاره کرده و نحوۀ نگهدارى آنها را بیان مى کند.درو کردن جو باید زودتر انجام شود چون اگر دیرتر درو شود کاهش وزن پیدا کرده و کشاورز متضرّر مى شود ولى گندم را زمانى درو مى کنند که هنوز طعم آن شیرین بوده و مرطوب باشد در نحوۀ نگهدارى آنها گفته مى شود که در انبار باید سوراخ هاى زیادى وجود داشته باشد تا بخار از آنها تخلیه شود همچنین انبار نباید نمناک بوده و نزدیک اصطبل باشد چون موجب فساد آنها مى شود.
مسالۀ سوّم دربارۀ نحوه آفت زدایى رز صحبت مى کند که یکى از آفت هاى مهم رز کرم و غنچه است اگر در وقت بریدن رز داس را به سیر بمالیم این مساله حل مى شود و در وقت وزش باد کرم و غنچه از بین مى رود.
