دانشنامه اسلامی
در طول پانزده قرن که از گسترش اسلام در جهان می گذرد، این آیات محکم قرآن و ارشادات و راهنمائی های پیغمبر مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) و امامان معصوم (علیه السّلام) بوده که همچون چراغی روشن، راه صحیح و درست را به مردم نشان داده اند. به همین علت عمده دشمنی و مخالفت حکومت های ظالم و غاصب، با امامان معصوم (سلام الله علیهم) اجمعین بوده و همواره با مسمومیت و زندان و شهادت روبرو بوده اند. این شرائط تا زمان غیبت کبرای حضرت صاحب الزمان عجّل الله فرجه الشریف ادامه داشت تا اینکه آن حضرت در نامه ای به آخرین نایب خاص خود (علی ابن محمد سمری) فرمودند:" و اما الحوادث الواقعة فارجعوا فیها الی رواة احادیثنا فانهم حجتی علیکم و انا حجة الله علیهم " امامان بزرگوار شیعه این وظیفه راهنمائی و هدایت مردم و جلو گیری از انحرافات و مکاتب باطل را بر عهده " فقهای عالم و عادل و متقی " در هر زمان واگذار کرده و فرموده اند:"فاما من کان من الفقهاء صائنا لنفسه حافظا لدینه مخالفا لهواه مطیعا لامر مولاه فللعوام ان یقلدوه" به همین علت است که بیشترین دشمنی حکومت های باطل و صاحبان و رهبران خطوط و فرقه های انحرافی در طول دوران غیبت کبری تا زمان حاضر با فقهای بزرگوار و روحانیون عالیقدر و مراجع محترم بوده است.
افشا کنندگان فرقه های باطل
علمای بزرگوار در هر زمان با تکیه بر آیات قرآن و احادیث معصومین و با درک صحیح و درست از اوضاع و احوال روزگار و خطوط فکری موجود در جامعه، چراغی روشنگر فرا راه جامعه قرار داده و این مکتب ها و فرقه های باطل را افشا نموده اند. مردم مسلمان نیز به لحاظ اعتمادی که به این بزرگواران داشته و دارند همواره سوالات فقهی و شرعی و دینی خود را با این فقهای دانشمند در میان گذاشته و درک صحیح از ارشادات آنان، مسیر زندگی و نحوه برخورد با این جریانات انحرافی را تعیین نموده اند.
فرقه ضاله
یکی از جریانات خطرناک فکری که با حمایت بیگانگان و به مدد کج فکری و کجروی عده ای از مسلمانان ناآگاه در طی دو قرن اخیر در جامعه ایران رخنه کرده است، "فرقه انحرافی بهائیت" است. این فرقه انحرافی که با شعارها و ظاهر دینی سعی کرده خود را به جامعه ایرانی قالب کند به مدد روشنگری و راهنمائی های فقهای بزرگوار شیعه نتوانسته به موفقیت برسد و به عنوان «فرقه ضاله»، ننگ انحراف بر پیشانی آن خورده شده است.
دیدگاه امام خمینی درباره بهائیت
...
