اندوه کش

لغت نامه دهخدا

اندوه کش. [ اَ ه ْ ک ُ ] ( نف مرکب ) کشنده و ازبین برنده اندوه. اندوه سوز. شادی آور :
رخی از آفتاب اندوه کش تر
شکر خندیدنی از صبح خوشتر.نظامی.یکی شب از شب نوروز خوشتر
چه شب کز روز عید اندوه کش تر.نظامی.