دانشنامه اسلامی
راهْوَیْه یا راهوِیه مرکب از دو کلمه راه (همان راه فارسی) و اویه (پسوند فارسی، برای تصغیر و تحبیب ) لقبی است که مروزی ها به مناسبت تولد «ابراهیم» پدر اسحاق در راه مکه به او دادند. از این رو فرزندش «اسحاق» را، به تصریح خود او «ابن راهویه» نامیدند و چون نسبت او به «حنظلة بن مالک بن زید مناة بن تمیم» می رسد، او را «تمیمی حنظلی» گفته اند.
ولادت و وفات
تولد وی را به اختلاف ۱۶۱ یا ۱۶۶ق و به روایتی ۱۶۳ق و یا ۱۷۳ق نوشته اند و درگذشت او را نیز به اختلاف، ۲۳۸ق و در روایتی از ابوداوود، ۲۳۷ق و یا ۲۴۳ق ضبط کرده اند.بخاری نوشته است که وی هنگام مرگ ۷۵ ساله بوده است، در حالی که به تصریح همو در التاریخ الکبیر ۷۷ سال داشته است.
فعالیت های علمی
...
