دانشنامه اسلامی
ابن نجار که شرح حالی برای وی در ذیل تاریخ بغداد نوشته، او را محدثی بسیار پر غلط و کم دانش توصیف کرده است.
برخی وی را «مالکی» و برخی دیگر «شافعی» دانسته اند که دومی صحیح تر به نظر می رسد زیرا او کتابی درباره مناقب شافعی نوشته و در آن مرجحات مذهب شافعی بر سائر مذاهب را بیان داشته است. مؤلف کتاب «النکت و اللطائف» ادعا می کند که ابن مغازلی یا شیعه ای بوده که تقیه می کرده و یا «قاصی» (قصه گو و داستان سرا) بوده که فهم حدیث نداشته و بنابر این احادیثی را که او روایت می کند نباید معتبر دانست.
برخی مشایخ وی که در صدر اسناد روایی وی قرار دارند عبارتند از: احمد بن محمد بن عبدالوهاب بن طاوان، ابوبکر سمسار واسطی (م. 448)، ابن دبثائی محمد بن احمد ازهری، ابوغالب نحوی واسطی (م. 462)، مشهور به ابن خاله، ابومحمد حسن بن احمد بن موسی غندجانی (م467). ابونصر طحان. ابوطاهر بغدادی. علی بن عمر ابوالحسن واسطی. محمد بن اسماعیل ابوجعفر علوی نقیب واسط.
برخی کتابهای وی عبارتند از: ذیل تاریخ واسط بحشل (م. 292) که سمعانی و ذهبی از این کتاب استفاده کرده اند اما نسخه ای از آن اینک موجود نیست، کتاب مناقب الشافعی و مرجحات مذهبه علی سائر المذاهب، شرح الجامع الصحیح، مناقب اهل البیت (مناقب علی بن ابی طالب).
وی در رود دجله در بغداد غرق شد و جنازه وی به واسط حمل و در آنجا دفن شد. به گفته سمعانی این واقعه در سال 483 اتفاق افتاده است.
