اب کور

لغت نامه دهخدا

( آبکور ) آبکور. ( ص مرکب ) نمک ناشناس. نانکور :
نان کور و آب کورم خوانده ای.مولوی.ناقه صالح به صورت بُد شتر
پی بریدندش ز جهل آن قوم ِ مُر
ازبرای آب جو خصمش شدند
آب کور و نان ثبور ایشان بدند.مولوی.|| فاقد آب.

فرهنگ معین

( آب کور ) (ص مر. )۱ - خسیس . ۲ - حق ناشناس .

فرهنگ عمید

( آب کور ) ۱. آن که از آب بی بهره است.
۲. آن که به کسی آب ندهد.
۳. [قدیمی] خسیس، لئیم.

فرهنگ فارسی

( آب کور ) ( صفت اسم ) ۱- فاقد آب آنکه از آب بی نصیب است . ۲ - ناسپاس حق ناشناس نمک بحرام .
( آبکور ) نمک ناشناس