معنی طلحی | لغت یاب

طلحی

لغت نامه دهخدا

طلحی. [ طَ حی ی ] ( ع ص نسبی ، اِ )نام قسمی کاغذ. ( ابن الندیم ). نام قسمی کاغذ در قدیم منسوب به طلحةبن طاهر دومین امیر از امرای طاهری.
طلحی. [ طَ حی ی ] ( ص نسبی ) منسوب به طلحةبن عبیداﷲ مشهور. ( سمعانی ).
طلحی. [ طَ حی ی ] ( اِخ ) ابواسحاق طلحةبن عبیداﷲبن محمدبن اسماعیل بصری. ندیم موفق خلیفه عباسی. متوفی بسال 271 هَ.ق. و کتاب المتیمین و کتاب جواهر الاخبار از اوست.