شهروان. [ ش َ رَ ] ( اِخ ) شهربان. شهراوان. شهرابان. بلده ای است بنواحی خالص. ( یادداشت مؤلف ). نام شهری بوده بر لب دجله بغداد و واسط و آنرادر قدیم دسکره مینامیده اند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ).رجوع به تاریخ مغول عباس اقبال ص 264 و دسکرة شود.
فرهنگ اسم ها
اسم: شهروان (پسر) (فارسی) معنی: شهربان، نگهبان شهر
