معنی دانه بستن

دانه بستن

لغت نامه دهخدا

دانه بستن. [ ن َ / ن ِ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) ( ... خوشه و در خوشه ) پیدا آمدن گندم و مانند آن در خوشه. ( آنندراج ). پیدا آمدن و از حالت شیری به انجماد و سفتی گراییدن حب گندم یا جو یا عدس و جز آن :
فیض ما دیوانگان کم نیست از بهر بهار
خوشه بندد دانه زنجیر در زندان ما.صائب.خوشه من دانه گر بندد دل پروانه است
برف را در خرمن من رنگ و رو کاهی شود.قاسم.اجراء؛ دانه بستن گیاه. اخلاع ؛ دانه بستن خوشه. ( منتهی الارب ).