لغت نامه دهخدا
حشیة. [ ح َ شی ی َ ] ( ع اِ ) بسترآکنده. توشک و نهالی آکنده بچیزی چون پنبه و پشم و جز آن. نهالی. ( مهذب الاسماء ) ج ، حشایا. || بالشچه زنان که بر پستان یا سرین بندند تا کلان نماید.
حشیة. [ ح َ شی ی َ ] ( ع ص ) نعت مؤنث از حشی. تاسه برافتاده. حشیاء.
