تنزی

لغت نامه دهخدا

تنزی. [ ت َ ن َزْ زی ] ( ع مص ) شتافتن و برجستن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). توثب و تسرع ، و منه قوله :
کأن فؤادَه کرةٌ تنزی
حذار البین لو نفع الحذار.( اقرب الموارد ).تنزیة. ( منتهی الارب ). رجوع به تنزیة شود.