معنی تجیب | لغت یاب

تجیب

لغت نامه دهخدا

تجیب. [ ت ُ / ت َ ] ( اِخ ) بطنی است از کنده و از آنست کنانةبن بشر تجیبی ،قاتل عثمان رضی اﷲ عنه. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). و رجوع به مراصدالاطلاع و معجم البلدان و حلل السندسیه ج 1 ص 297، و رجوع به تجوب شود.
تجیب. [ ت ُ ] ( اِخ ) نام دختر ثوبان بن سلیم است. ( منتهی الارب ). رجوع به معجم البلدان و انساب سمعانی شود.